سابقه بیماری حاضر شامل شروع علائم (و اینکه آیا عامل تحریک کننده ای وجود داشت، مثلاً یک محصول واژینال جدید)، مدت، شدت و ماهیت علائم (مانند خارش، سوزش، درد، ترشح) و ارتباط علائم با چرخه قاعدگی در صورت وجود ترشحات واژن، باید از بیمار در مورد رنگ و بوی ترشحات و هر گونه عوامل تشدید کننده و فروکش کننده (به ویژه موارد مربوط به قاعدگی و فعالیت جنسی) سوال شود. همچنین باید در مورد استفاده از اسپری ها یا عطرهای بهداشتی، دوش ها، کرم ها یا روان کننده های واژینال، کاندوم های لاتکس، اسپرم کش ها، حلقه های ضد بارداری واژینال، دیافراگم ها و پساری ها سوال شود

برای ارتباط با دکتر خوب برای درمان عفونت زنان در تهران اینجا کلیک کنید

بررسی سیستم ها باید به دنبال علائمی باشد که دلایل احتمالی را نشان می دهد، از جمله موارد زیر:

• 
  

  تب یا لرز و درد شکم: بیماری التهابی لگن

  
  


• 
  

  پلی یوری و پلی دیپسی: دیابت تازه شروع شده

  
  

سابقه پزشکی گذشته باید عوامل خطر را برای موارد زیر ذکر کند:

• 
  

  عفونت کاندیدا (به عنوان مثال، مصرف اخیر آنتی بیوتیک، دیابت، عفونت HIV، سایر اختلالات سرکوب کننده سیستم ایمنی)

  
  


• 
  

  عفونت های مقاربتی (مانند رابطه جنسی محافظت نشده، چند شریک جنسی)

  
  


• 
  

  فیستول (به عنوان مثال، بیماری کرون، سرطان دستگاه تناسلی یا دستگاه گوارش، جراحی لگن یا رکتوم، پارگی در حین زایمان)

  
  


• 
  

  استفاده از داروها یا محصولات ولوواژینال بدون نسخه

  
  


• 
  

  اقدامات بهداشتی ولوواژینال (مانند اصلاح، دوش کردن)

  
  

معاینه فیزیکی بر معاینه لگن تمرکز دارد.

کشاله ران، مونس شرمگاهی، پرینه و ناحیه پرینال از نظر آسیب، ضایعات پوستی (شامل بریدگی، شقاق، راش)، شپش شرمگاهی و لنفادنوپاتی کشاله ران مورد بررسی قرار می گیرند. فرج از نظر ضایعات (به عنوان مثال، زخم، فرسایش، ماکول، پاپول، پلاک)، اریتم، ادم، آتروفی، تغییرات در ساختار فرج (به عنوان مثال، تحلیل لب‌های کوچک)، چسبندگی، یا بریدگی‌ها بررسی می‌شود. رنگ ضایعات ذکر شده است.

اسپکولوم روغن کاری شده با آب برای بررسی دیواره های واژن از نظر اریتم، آتروفی، ضایعات (مانند کیست، ساییدگی، چسبندگی)، ترشحات و شواهد فیستول استفاده می شود. ترشحات فیزیولوژیک طبیعی واژن معمولا سفید و کرمی یا شفاف است و در معاینه در فورنکس واژن یا چسبیده به دیواره واژن یافت می شود. دهانه رحم از نظر التهاب، شکنندگی، ضایعات و ترشحات بررسی می شود. PH واژن اندازه گیری می شود (محدوده طبیعی 3.5 تا 4.5 است) و نمونه هایی از ترشحات برای آزمایش تهیه می شود. یک معاینه دو دستی برای شناسایی حساسیت حرکتی دهانه رحم و حساسیت آدنکس یا رحم (که نشان دهنده بیماری التهابی لگن است) انجام می شود.

در صورت مشکوک بودن به بیماری سیستمیک (مثلاً بیماری التهابی روده، دیابت)، یک معاینه فیزیکی عمومی نیز انجام می شود.

یافته های زیر نگرانی خاصی دارند:

• 
  

  تب یا درد لگن: بیماری احتمالی التهابی لگن

  
  


• 
  

  ترشحات خونی در زنان یائسه: به ارزیابی سرطان آندومتر نیاز دارد

  
  


• 
  

  ترشحات مدفوع: نشان دهنده فیستول است

  
  

اغلب، شرح حال و معاینه فیزیکی تشخیص را نشان می دهد (به جدول برخی از علل خارش ولوواژینال و ترشحات واژن مراجعه کنید )، اگرچه ممکن است همپوشانی زیادی وجود داشته باشد.

در زنان در سنین باروری، ترشحات ناشی از واژینیت باید از ترشحات فیزیولوژیک تشخیص داده شود:

• 
  

  ترشحات فیزیولوژیک واژن معمولا سفید یا شفاف، بی بو و غیر تحریک کننده است.

  
  


• 
  

  واژینوز باکتریایی ترشحات رقیق و خاکستری با بوی ماهی تولید می کند.

  
  


• 
  

  عفونت تریکومونال ترشحات کف آلود و زرد مایل به سبز و اغلب با بوی ماهی تولید می کند و باعث درد ولوواژینال می شود.

  
  


• 
  

  واژینیت کاندیدیال ترشحات غلیظ، سفید رنگی شبیه کشک همراه با خارش، اغلب شدید، ایجاد می کند

  
  

محرک تماسی یا واکنش های آلرژیک باعث تحریک و التهاب قابل توجهی با ترشح نسبتاً کم می شود.

ترشحات ناشی از التهاب دهانه رحم (مثلاً به دلیل بیماری التهابی لگن ) می تواند شبیه واژینیت باشد. درد شکم یا لگن و حساسیت حرکتی دهانه رحم، حساسیت رحم و حساسیت آدنکس نشان دهنده بیماری التهابی لگن است. اگر مشکوک به عفونت لگن همراه با آبسه باشد، سونوگرافی، سی تی یا ام آر آی انجام می شود.

در زنان در تمام سنین، خارش ولوواژینال و ترشحات واژن ممکن است ناشی از اختلالات پوستی باشد (مانند پسوریازیس ، لیکن اسکلروزوس ، لیکن پلان ، لیکن سیمپلکس مزمن )، که معمولاً می‌تواند با تاریخچه و یافته‌های پوستی متمایز شود.

ترشحات خونی ممکن است ناشی از سرطان فرج ، سرطان واژن ، سرطان دهانه رحم یا سرطان رحم باشد . سرطان ها را می توان با معاینه، تصویربرداری و بیوپسی از واژینیت افتراق داد.

در سندرم تناسلی ادراری یائسگی، ترشحات کمیاب است و معمولاً رقیق و سفید یا زرد کم رنگ است یا گاهی اوقات ممکن است حاوی مقداری خون باشد. دیسپارونی شایع است و بافت واژن نازک و خشک به نظر می رسد.

همه بیماران مبتلا به خارش ولوواژینال یا ترشحات واژن نیاز به آزمایش زیر در مطب دارند ( 1 ):

• 
  

  PH واژن

  
  


• 
  

  نصب مرطوب

  
  


• 
  

  آماده سازی هیدروکسید پتاسیم (KOH) (آزمایش و میکروسکوپ)

  
  

آزمایش سوزاک ، کلامیدیا و تریکومونیازیس معمولاً انجام می شود مگر اینکه علت غیر عفونی (مثلاً آلرژی، جسم خارجی) مشخص باشد.

نمونه ای از ترشحات واژن با کاغذ pH آزمایش می شود. PH طبیعی واژن 3.5 تا 4.5 است. سپس، ترشحات در 2 اسلاید قرار می گیرند:

• 
  

  مانت مرطوب سالین با 0.9%  کلرید سدیم تهیه شده است

  
  


• 
  

  مانت مرطوب پتاسیم هیدروکسید (KOH) تهیه شده با 10% هیدروکسید پتاسیم

  
  

مانت مرطوب سالین در اسرع وقت به صورت میکروسکوپی مورد بررسی قرار می گیرد تا تریکومونادها شناسایی شوند، که می توانند در عرض چند دقیقه پس از آماده سازی اسلاید بی حرکت شوند و تشخیص آن دشوارتر شود. اسلاید همچنین برای سلول های سرنخ و لکوسیت های پلی مورفونکلئر مورد بررسی قرار می گیرد.

مانت مرطوب KOH از نظر بوی ماهی (آزمایش بوی) ​​که از آمین های تولید شده در واژینیت تریکومونال یا واژینوز باکتریایی ناشی می شود، بررسی می شود. هیدروکسید پتاسیم نیز برای آزمایش  کاندیدا استفاده می شود . KOH بیشتر مواد سلولی را به جز هیف مخمر حل می کند و شناسایی را آسان تر می کند.

آزمایش‌های تجاری برای واژینوز باکتریایی، کاندیدیاز و تریکومونیازیس اکنون در دسترس هستند و اگر کاغذ pH، KOH یا میکروسکوپ در دسترس نباشد، می‌توان از آنها استفاده کرد.

اگر معیارهای بالینی و نتایج آزمایش در مطب قطعی نباشد، ترشح ممکن است با آزمایش تقویت اسید نوکلئیک (NAAT) برای تریکوموناس آزمایش شود یا برای قارچ ها یا تریکومونادها کشت شود.

تست پاپانیکولائو (پاپ) تست قابل اعتمادی برای تشخیص واژینیت نیست . گزارش اتفاقی واژینیت در گزارش سیتولوژی دهانه رحم باید بر اساس علائم و ارزیابی بیشتر تایید شود.

خود تشخیصی واژینیت شایع به دلیل دقت محدود و ماهیت غیر اختصاصی علائم ولوواژینال توصیه نمی شود.

در صورت مشکوک بودن به سرویکیت یا بیماری التهابی لگن، شمارش کامل خون و/یا تصویربرداری از لگن با سونوگرافی، CT یا MRI انجام می شود.